Disfarmer, the Vintage Prints

Zo’n anderhalf jaar geleden viel ik midden in een documentaire over een zonderlinge fotograaf, Mike Disfarmer (geb. Mike Meyer, 1884-1959). Hij was neergestreken in Herber Springs, een kleine agrarische gemeenschap in Arkansas waar hij zijn studio opende. Gedurende veertig jaar zou hij daar portretten maken. Tijdgenoten herinneren zich Disfarmer als een wat stugge en onvriendelijke man met weinig tact. Een fotosessie bestond uit voor een doek staan en vaak was de foto al genomen voordat je er erg in had. De resultaten? Statische foto’s van serieus kijkende mensen. Hier en daar een mondhoek die opkrult. Soms in sportkleding. Of in Uniform. Of in werkkleding. Met het hele gezin. Met geliefde. Met vrienden of met huisdieren. De foto’s an sich zijn naar mijn idee niet bijzonder, maar wel innemend. Ik denk dat daar ook de kracht van Disfarmer zit, al vraag ik mij af of hij dat zelf ook zo heeft bedoeld of heeft ervaren omdat hij ruim na zijn dood naam en faam heeft gemaakt. FOAM Fotografiemuseum Amsterdam wijdde er een tentoonstelling aan. En ik ging er heen.

Een prachtige tentoonstelling. Rauw. Net zoals zijn foto’s. Hier en daar een tekstje, maar veelal zonder naam of jaartal. De portretten zijn luikjes naar het verleden, naar de Grote Depressie en de Tweede Wereldoorlog. Een fotoserie raakt mij. Een man valt op. Hij heeft een uniform aan. Eerst staat hij met zijn vrouw. Dan met zijn kinderen. Weer eentje met wat op een broer lijkt te zijn, of misschien is het wel zijn oudste zoon en dan weer eentje met zijn gezin en misschien ook wel zijn ouders en broers. De foto’s hebben geen tekst of jaartal. Maar ik heb een verhaal in mijn hoofd. Zou deze man met zijn gezin op de foto zijn gegaan zodat hij een herinnering kon meenemen als hij naar het front gezonden werd? Of misschien wilde hij wel een herinnering achterlaten voor het geval hij niet meer zou terugkomen. Ik ben onder de indruk en eventjes stil.

De tentoonstelling Disfarmer, the Vintage Prints is nog tot 5 juni 2016 te zien bij FOAM.

 

 

 

 

Dordt

Een verrassing, dat was het! Een overnachting in de Lantaarnkamer van Villa Augustus uitkijkend over Dordrecht. Ik heb genoten.

Villa Augustus is een hotel, maar ook een restaurant gelegen in een moestuin. Een schitterende locatie om mijn verjaardag te vieren. Echt een aanrader om daar eens door de tuin te wandelen en misschien brood of je avondeten te kopen in het winkeltje achter het restaurant. Daarna lekker door naar het centrum van Dordrecht.

De stad heeft mij verrast met de vele haventjes, goed bewaarde gebouwen en leuke winkeltjes. Echt een pareltje met een rijke geschiedenis en ook nog eens decor in een film. Op de Pottenkade had ik het gevoel het daar te kennen, zonder ooit in Dordrecht geweest te zijn. Na even diep nadenken herkende ik de plek van een scene uit de film Zwartboek. De historische route van de VVV is een fijne route om te wandelen (kosten €2,00). Weg uit de drukte van het centrum, langs historische gebouwen en het kleinste straatje van Nederland.

https://www.instagram.com/p/BDqUBpCD8m4/?taken-by=rogmars79

Het is nu of nooit!

Ken je dat? Dat je ergens voorbij komt en dan denkt, ‘daar moet ik eens heen!’ en dat die actie dan uitblijft?

Ergens tussen de sportvelden nabij stadion Galgenwaard ligt een moestuin verscholen. Ik fietste er weleens langs en zag dan een bordje met De Moestuin, winkel geopend. Wellicht kwam ik er niet omdat het een drukke bedoening was op de sportvelden en nog drukker op de parkeerplaatsen waar automobilisten maar al te graag van het parkeerterrein wilden afschieten of juist een parkeerplaatsje probeerden te veroveren op een niet al te nette manier. En ik heb nu eenmaal een hekel aan hufterig rijgedrag. Dit weekend was ik weer in de buurt en dacht, ‘het is nu of nooit!’.

De chaotische verkeerssituatie viel mee en er waren zelfs meerdere parkeerplaatsen beschikbaar. Hoe fijn is dat? De moestuin is meer dan ik had kunnen vermoeden. Een leuke kleine winkel waar ze producten uit de moestuin verkopen en je kan er op je gemak binnen of buiten zitten om iets te drinken en/of te eten. Een feestje vieren? Dat kan ook! Het eten wat geserveerd wordt komt uit de moestuin en de kaart wisselt regelmatig vanwege de seizoensproducten. En dan is er nog iets wat mij trekt. De moestuin is een biologische tuinderij met zorg en biedt dagbesteding voor mensen uit de psychiatrie en verslavingszorg. Daarnaast werken er veel vrijwilligers in de tuin en dat mag ook wel met ruim 2,5 hectare.

Na een bezoekje ben ik fan. Ik heb een heerlijk broodje geitenkaas met bietenchutney gegeten (aanrader) en als afsluitertje een stuk appeltaart (okee, aanrader). Ik kijk uit naar mijn volgende bezoek en dan wil ik ook de bijenstal zien!

De Moestuin Maarschalkerweerd
Laan van Maarschalkerweerd 2, 3585 LJ Utrecht

moestuinutrecht.nl

De Utrechtse Boekenbeurs en het goede doel

Op 14 mei is het weer tijd voor de Utrechtse Boekenbeurs. Eerlijk is eerlijk, ik had er nog nooit van gehoord todat vriendin N. een flyer tevoorschijn toverde.

Stichting Help ’n Handje is de drijvende kracht achter de boekenbeurs. Elk jaar schenkt de stichting de opbrengst aan een goed doel. Dit jaar is gekozen voor Stichting Leergeld Utrecht, die een project is gestart om leerlingen in het voortgezet onderwijs van een fiets te voorzien.

Om tot een mooi aanbod te komen zamelt Stichting Help ’n Handje oude boeken in om die vervolgens per kilo te verkopen. En dat komt goed uit! Vriendin N. stapelt de boeken tegenwoordig naast de boekenkasten op omdat die vol staan. En ik heb ook nog wat dozen met boeken die ik nergens in huis kwijt kan. Maar een boek weggooien?! Dat is heiligschennis. Dus dit is een goede oplossing om ruimte te creëren en een ander blij te maken. Toch blijkt het een dingetje te zijn om een boek weg te doen. Zo gris ik vlak voor de overdracht toch nog een boek uit een van de zes verhuisdozen. Afscheid nemen valt niet mee.

Wil je ook wat ruimte creëren in je boekenkast? Op zaterdag 2 mei kun je tussen 11.00 en 15.00 uur boeken inleveren bij het Oude Tolhuys, Weg naar Rhijnauwen 13-14. Voor meer informatie over de beurs, klik hier. Wil je meer weten over Stichting Leergeld? Klik hier.

De Klub

Ik was al eens eerder bij De Klub geweest. En vorige week was ik er weer. Heerlijk eten in een eenvoudige ruimte met leuke en gezellige bediening. De kaart is klein en dat is fijn (geen keuzestress). Dit keer was het menu een ode aan Parijs. En ik heb genoten. De Klub is een aanrader.

De Klub
europalAan 2b (vechtclub Xl), 3526 ks utrecht

deklub.nl

 

 

Het Roze Rijks

Nooit geweten dat het Rijksmuseum een roze tour heeft! Vandaag ging ik samen met PLUC (Platform Lesbisch Utrecht COC Midden-Nederland) naar het Rijksmuseum om de roze kanten te ontdekken. Wist je dat Vermeer (Johannes Vermeer, 1632-1675) een Lollepot heeft geschilderd?  En waar komt toch die roze driehoek vandaan?

De roze tour staat niet meer op het vaste programma van het Rijksmuseum. Maar niet getreurd! Houd de agenda in de gaten rondom GayPride in augustus.

De ontdekking: HOLTBAR concept store

Ben je in Groningen? Ga dan naar HOLTBAR concept store. Leuke producten, lekkere koffie en overheerlijke taart.

HOLTBAR concept store
Oude Kijk in ’t Jatstraat 20 9712 EH Groningen

holtbar.nl

HOLTBAR concept store

 

Deense schoonheid

Voordat ik echt uit de kast kwam, moest ik al uit de kast komen. ‘En wat studeer je?’ ‘Scandinavische talen en culturen’, zei ik dan met trots. Verbazing in de ogen van mijn ondervrager. Wenkbrauwen die vragend keken. En mijn vaste riedel: ‘Deens, ik leer Deens spreken enzo’. Ja, ook op de universiteit behoorde ik tot de minderheid. Want wie wilde nu Deens leren spreken? Nou ik! En met mij nog een paar anderen. In het tweede leerjaar kreeg ik ineens privélessen Deense taalverwerving van de professor. Gewoon omdat er verder niemand was. Vrij leerzame lessen, omdat je het natuurlijk niet kon maken om je huiswerk te verslonzen laat staan niet te maken.

Of ik iets met de studie kan? Dat is zo’n vraag die ik trouwens nog steeds krijg. Ook een leuke is, ‘doe je er iets mee?’ Nou ja en nee. Ik heb niet voor de studie gekozen omdat ik dan financieel zou binnenlopen. Ik heb er voor gekozen omdat ik de taal wilde leren spreken en alles wat ik daarnaast heb geleerd is een bonus. Toch waren er velen die het niet begrepen. Waarom toch die Deense taal? Tja, ooit in Denemarken geweest? Niet? Ach, probeer eens een weekendje Kopenhagen. Zo leuk. Je zult verrast worden. En nee, het is daar niet altijd koud. En ze spreken gewoon Engels, zelfs Duits.

Maar goed. Ik spreek dus Deens. En waar ik voorheen als een melaatse werd aangekeken zie ik nu vooral bewonderende blikken. ‘Dus jij kunt Borgen volgen zonder ondertiteling?’ Ja. Ik kan Borgen volgen zonder ondertiteling. En nee, als ik de kamer even uitloop hoeft niemand de ondertiteling voor te lezen, omdat ik het gewoon versta. En ja, Sidse Babett Knudsen is een lekker ding. Het aardige van Borgen is dat het buitenstaanders een beeld geeft van Denemarken. Voordeel voor mij is dat ik tegenwoordig weinig vragen krijg over het weer en steeds vaker om tips wordt gevraagd omdat er een reisje naar Kopenhagen en/of omgeving is geboekt. Hyggeligt.

In mei was ik met @indyswhip in Denemarken. We hadden een huis voor zes personen voor ons twee op loopafstand van de zee. En een enorme tuin waarin gefrisbeed kon worden. Onthaasten was het devies. Dus deden we schattige vissersdorpjes aan, bezochten koninklijke paleizen, speelden scrabble 1.0 of renden achter een gele frisbee aan. En er werd gelezen. Natuurlijk stond er ook een beetje reuring op het programma en togen we naar Kopenhagen. Mooie wandelingen, de verplichte trekpleisters en souvenirwinkels en verrassende ontdekkingen. Neem eens een kijkje in Vesterbro. Vesterbro har energi! Het gebied doet ruig en vervallen aan, maar is een plek voor veel  ontdekkingen als Kødbyen, een enorm complex waar vroeger de slachters hun werk deden en nu is omgetoverd tot een cultuurfabriek. Lekker loungen? Dat kan bij Mandela gelegen aan de ingang van Kødbyen. Verantwoord eten. Een andere leuke plek om uit te rusten is Lesbisk Kafe (maar let dan wel even op de openingstijden) of Kaffeslabberassen waar boomstammen als tafel dienen. Struin eens een marktje af (Halmtorvet op zaterdag), wie weet kom je de seksloze trui van Sarah Lund wel tegen of eet een ijsje.