Hoorn des overvloeds

Stel je voor… Je hebt je ingeschreven voor een loop ergens in het land. Het belooft mooi weer te worden. Daags voor de wedstrijd gaat het mis. Je lijf sputtert tegen. Je voelt je alles behalve fit. Wat doe je? Loop je wel of niet?

Over deze vraag moest ik goed nadenken. Ik had me ingeschreven voor een 10k in Hoorn, maar daags voor de loop ging het mis. Keelpijn. Hoofdpijn. Snotterig. Ik voelde me niet goed, maar besloot om toch naar Hoorn af te reizen (met sporttas en al) om vriendin N. aan te moedigen. Via de app had ik  haar al laten weten dat het voor mij geen 10k zou worden, maar eenmaal in de trein sloeg de twijfel toe omdat ik zin had om te lopen. What to do? What to do?

Ik wilde graag lopen, maar niet ten koste van mijn lijf. Hoe bepaal je dan of het wel of niet verstandig is? Een lastige vraag, waar ik geen goed antwoord op heb. Gezien mijn gestel, mijn trainingsgeschiedenis – die sinds de hele halve marathon van Berlijn niet optimaal is – en het warme weer zei een stemmetje in mij dat het niet verantwoord was om de 10k te lopen. Maar! Het stemmetje twijfelde over een kortere afstand. Dus ging ik op mijn gevoel af.

In Hoorn bleek het vrij eenvoudig om mijn startnummer om te wisselen voor een startnummer op de 5k. Ik had met mezelf afgesproken om rustig te beginnen en te kijken hoe het zou aanvoelen. Na een oorverdovend kanonstartschot ging ik op weg naar de finish. En het ging! Ja, het was warm en fysiek had ik natuurlijk wel iets te lijden, maar daarom ging ik niet te diep.

Ik kijk met tevredenheid terug op de race, het parcours, de organisatie en mijn tijd (alsnog een PR gelopen, dat belooft nog wat). Volgend jaar hoop ik de 10k in Hoorn te lopen met een betere voorbereiding en een fit lijf. (O ja, ik stond ook nog even op 1 in de uitslag op de 10k, dat motiveert wel 😉

De hele halve marathon

Even raak ik in paniek. ‘Wat gaat het snel. Vergeet niet te genieten!!!’, schreeuw ik in stilte tegen mezelf. Links en rechts schieten neon-kleuren mij in hoog tempo voorbij, terwijl ik ook aan het inhalen ben. De gang zit er in. De benen voelen goed. De ademhaling is rustig. Ik heb er zin in. Vandaag loop ik de hele halve marathon van Berlijn. Hell Yeah!

Alle trainingsuurtjes met hypochondrische pijntjes en een brave levensstijl hebben tot dit moment geleid, de 35e editie van Vattenfall Berliner Halbmarathon. En het gaat snel. Trainingen kunnen soms oersaai zijn en daardoor lang aanvoelen. Maar dat is goed voor de training van je mentale weerbaarheid. Je voelt haast elke meter, de volgende kilometer lijkt eindeloos ver terwijl de tijd wegtikt. En dan die euforie als je toch je training hebt afgerond. ‘Bikkel!’, complimenteer ik mezelf dan. Maar tijdens zo’n wedstrijdloop als vandaag gaat het snel en voordat je het weet struikel je alweer over de finish.

Ik zoef onder de Branderburger Tor door en dender Straße des 17. Juni af richting Charlottenburg. Daar zit nog een vals plat verborgen die ik te lijf ga al lurkend, slurpend en zuigend aan een zakje PowerGel. Bij een verzorgingspost grijp ik een bekertje water mee en gooi het in mijn gezicht ter verkoeling. Het is warm. Nou ja, ik ben te warm gekleed. ‘Zag ik nu ook thee?’. Even ben ik afgeleid en onderdruk een binnenpretje. Je zal toch maar warme thee in je gezicht gooien. De bocht om. Kurfürstendamm. Over de helft nu. Klein dipje. Volhouden tot 16 en dan nog maar 5,1k te gaan. Ik kom goed door mijn dipje heen. Op 16 gaat er weer een PowerGel in en dan is het knallen. Tussen 18 en 19 laat ik mijn loopmaatje gaan die op hol geslagen lijkt. Ik tank nog maar eens wat water bij en houd stand. Bocht naar links. ‘Hoe ver nog?’, vraag ik me af. De borden zie ik niet meer, maar ver kan het niet zijn. Bocht naar rechts. Nog een paar honderd meter. Aanzetten. Inhalen. BINNEN!!!

En zo liep ik de hele halve marathon in Berlijn in 2:27:23. Mooi parcours, overwegend vlak en een goede organisatie. Ik heb genoten (ook van een paar slokken finish-bier). Zelfs van de spierpijn die een trap op- of afgaan tot een ware uitdaging maakte.

 

Kilometervreters

Ik heb nieuwe kilometervreters gekocht. En ik ben er blij mee. Nieuwe schoenen kopen is toch wel een uitdaging omdat je zoveel mogelijkheden hebt. Daarom vind ik het belangrijk om mij goed te laten informeren. Maar naast informatie over de mogelijkheden wil ik ook weten welke schoen goed aan mijn voet past en aansluit bij mijn gestelde doel omdat ik geen blessures wil oplopen.

Starshoe
Via via kwam ik terecht bij Starshoe in Zeist.  In 2013 kocht ik daar mijn tweede paar nadat mijn voeten waren bekeken en de beelden van mijn oude schoenen waren geannalyseerd. De conclusie: ik had een neutrale schoen nodig. Na een aantal testrun’s op verschillende merken koos ik voor de opvolger van mijn oude Asics Nimbus…het werd het jongere zusje Asics Nimbus 14 omdat die schoen het beste bij mij paste.

Nu anderhalf jaar verder was het dan weer tijd voor vernieuwing. Op naar Starshoe! Mijn kaart werd erbij gepakt (daar staan dingen op als gewicht, gestelde doelen en schoenen die eerder zijn gepast). Ik liep een rondje op mijn oude schoenen en paste vervolgens een aantal merken. En wat bleek? De Nimbus en ik zijn nog steeds de beste maatjes. Dit keer ging ik met de felgele Nimbus 16 naar huis. Het is een schoen waar ik me goed in voel. Toch heb ik samen met Starshoe gekeken naar een alternatief. Een ander merk. Waarom? Omdat afwisseling goed kan zijn. Door op een andere schoen te lopen worden weer andere spiertjes gebruikt. Je wordt er sterker van en door de afwisseling verleng je de levensduur van je schoenen.

We kwamen uit op een schoen van New Balance, de Rotterdam Fresh Foam Zante. Dit is een ‘snelle schoen’ die ik goed kan gebruiken op korte afstanden om aan mijn snelheid te werken. Wie weet koop ik binnenkort wel een extra paar voor de afwisseling. Daarbij is het fijn om te ervaren of deze schoen ook een goed alternatief is voor mij op de lange afstanden. Wordt vervolgd!

Voor deskundig advies ga je dus naar Starshoe! Ik vind het een prettige winkel waar de medewerkers tijd voor je nemen. Het is fijn dat informatie wordt bewaard op een persoonlijke kaart. Ik onthoud namelijk niet welke merken ik allemaal heb gepast en wat de plusjes en minnetjes waren. Dat doet Starshoe wel middels de kaart. Mocht je bepaalde problematiek hebben, dan wordt dat ook netjes bijgehouden. Kortom, goede service en heldere adviezen.

 

 

 

 

Brandstof

Soms kan het gebeuren dat ik na een lekkere training ineens crash. Het lijf voelt zich moe en het liefst doe ik dan even mijn ogen dicht. Ik kreeg de tip om op mijn voeding te gaan letten. ‘Eet je wel het juiste en drink je wel voldoende?’ Uhm, geen idee?! Bij Run2Day en Runner’s World worden zo af en toe lezingen gehouden over voeding. Goede voeding is essentieel voor de loper om prestaties neer te kunnen (blijven) zetten. Goede voeding helpt je ook bij het herstel na een training of wedstrijd.

Hoe het allemaal werkt? Laat je informeren door een (ervarings-)deskundige of lees erover op internet. Er zijn ook voldoende boeken over voeding geschreven. Alleen die boeken vind ik vaak saai. Op een gegeven moment weet je wel wat goed is om tot je te nemen, maar of het dan ook lekker is? Hoe zorg je ervoor dat je de juiste voedingsstoffen tot je neemt zonder met lange tanden te eten?

Gelukkig zijn er nu twee kookboeken voor lopers op de markt waar ik erg enthousiast over ben. Het hardlopers kookboek kwam in februari 2013 uit. Dat er behoefte was aan een kookboek gericht op de hardloper bleek wel. Het kookboek was binnen een mum van tijd uitverkocht. Het tweede kookboek, Het Runner’s World kookboek, kwam in de tweede helft van 2014 uit. Beide kookboeken geven informatie over wat een hardloper nodig heeft. Deze informatie wordt gecombineerd met heerlijke recepten. Ik ben met name te spreken over het kookboek van Runner’s World. De recepten die ik tot nu toe heb uitgeprobeerd waren smakelijk. Daarbij komen veel ingrediënten terug in de andere recepten, waardoor je niet telkens naar de supermarkt of toko hoeft te hobbelen als je een ander recept probeert. En dat is ook fijn voor de portemonnee.

 

 

Gadget

‘Nu ben je een echte Runner!’, zei ze. Na maanden getraind te hebben met telefoon en Runkeeper om trainingen te registreren, is nu eindelijk het grote moment daar: het sporthorloge.

Inmiddels heb ik al een aantal trainingen met dit sporthorloge achter de rug. Conclusie: het is een aanwinst. Geen gedoe meer met een telefoon die ik tijdens het lopen uit mijn heuptasje moet zien te krijgen om te weten hoe zacht hard ik ga. Geen gedoe meer met per ongeluk het verkeerde knopje aanraken waardoor de registratie blokkeert tijdens de mooiste loop van het jaar. Geen gedoe meer met struikelen over eigen voeten hobbeltjes, boomstronkjes en andere uitsteeksels omdat ik op het schermpje van mijn telefoon kijk en dan niet op de weg kan letten. Ik zeg halleluja. Praise Garmin!

(En ja, je moet wel even in de buidel tasten, maar dan heb je wel wat)

The Bug

Anderhalf jaar eerder…
Ik ben besmet. Nooit gedacht dat ik het zou oplopen. En ineens. Ineens was het daar. Ontkennen had niet veel zin. Ik moest het onder ogen zien. Daar stond ik dan voor de spiegel in een katoenen shirtje en een zwarte Adidas capri. Ik zuchtte eens diep…ZUCHT… en nog maar eens …ZUCHT…ik heb…the Runner’s Bug…damn woman! Why?

Uit mijn oortjes klonk: ‘are you ready for this run? Today we are gonna start with a brisk 5 minute walk…Are you ready? GO!

2015
De tijd van de oortjes en de immer vrolijke stem van mijn PRTrainer (aanrader), die ik regelmatig vervloekte met zijn: ‘Are you ready? GO!’ ‘Nee sukkel, ik ben helemaal niet ready. Ik heb net twee minuten achter elkaar gerend en met een minuut wandelen ben ik écht nog niet ready voor een another two minute run!’ Nou die tijd ligt achter mij.

Tegenwoordig loop ik niet meer met oortjes in. En de 5 kilometer die eerst een worsteling was is nu een warming up geworden voor langere afstanden als de 10k, de 10 Engelse mijlen en de halve marathon.

Ik vind hardlopen heerlijk! De training is een moment voor mezelf. Ik en de weg en verder niemand anders. Ik loop het liefst in het groen. Maar een training in hartje centrum is ook tof. Elke training stelt je voor uitdagingen waardoor geen training hetzelfde is. En ik leer meer over mezelf. Regelmatig verbaas ik me over hoe sterk het lichaam is. En dan niet te vergeten de geest! Na een drukke werkdag kan het soms een behoorlijke uitdaging zijn om te gaan trainen. Maar eenmaal buiten vloeit alles weg en blijft alleen de weg over. Heerlijk!

Sparta Mini Løb København

Tja, wat doe je als je op vakantie gaat naar Denemarken en ontdekt dat er een loop is in de hoofdstad? Dan schrijf je je in! En zo kon het gebeuren dat @roadsitravel en @indyswhip aan de start stonden van Sparta’s Mini Løb. Spannend, dat was het toch wel, zo’n eerste loop in het buitenland waar je tijd officieel wordt geregistreerd. Okee, het was 10k. Maar toch…even een stoere foto net voor de start.

Looking cool